Vandaag huilde de hemel met mij…
2000 Op woensdagmiddag gaan Melissa en ik wel eens een buitenritje maken. Fantje is dan wel een super brave, bomproeve pony, maar als ze een zandpad ziet is ze niet te houden… Er is namelijk altijd geracet met haar buiten. Melissa is 9 jaar en ook al kan ze best stap, draf en galop in de bak, buiten rijden is toch weer heel wat anders. Als we naar het bos gaan, steken we een drukke provinciale weg over. Het zal mij toch niet gebeuren dat ze voor mijn ogen plat gereden wordt… Ik maak een noodrem op Fantje: een slofteugel… Melissa rijdt met de gewone teugels en de slofteugel hangt met een knoop op de manenkam van Fantje. Als het nodig is mag ze net zo lang aan de knoop trekken totdat Fantje stil staat. Veiligheid boven alles! Gelukkig is het nooit nodig geweest…, maar ik zat er toch wel een stuk relaxter door op mijn paard!
Vandaag
’s Ochtends maak ik de voerbakjes klaar en ineens realiseer ik mij dat ik zaterdagochtend 2 bakjes minder zal vullen…
Als ik de roldeur open ga doen en Fantje hoort het gerommel aan de deur, dan hinnikt ze, altijd! Wat zal het raar zijn als ik niks hoor als ik aan de deur rommel…
Ik heb op youtube een filmpje gevonden van een paard dat geschoten wordt… heftig… Ik ben blij dat ik het gezien heb, nu weet ik ten minste wat mij te wachten staat. Ik speel het filmpje in mijn hoofd steeds af en probeer mij dan voor te stellen dat het Palmer en Fantje zijn die dood neervallen… in de hoop dat het dan vrijdag wat beter te doen is… Als ik de moed heb, wil ik zelf de paarden naar binnen lopen. Het voelt alsof ik ze anders in de steek laat. Morgen zal ik de slager, bijzonder vriendelijke en begripvolle man overigens, bellen om te vragen of dat kan…
Aan het eind van de middag nog een mooi cadeautje. Palmer is in de schuur hooi aan het eten. Ik heb Cavaleiro uit de paddock gehaald om in de schuur wat TTEAM met hem te doen. Op een gegeven moment houdt Palmer even zijn neus tegen die van Cavaleiro. Cavaleiro is nog jong, 5 jaar, maar ik voel aan alles dat hij later net zo’n wijze man zal zijn als Palmer. Geeft Palmer vast wat wijsheid door?
Heftig hoor dit vond het al zi moeilijk met onze duitse herder om haarweg te brengen dus voel wat jij voelt sterkte Florien.xx
geniet van die laatste momentjes met elkaar. Xx
Dank je wel Thea! Ja, altijd even slikken om afscheid te nemen…
Dag Lieverd
wat een leuke foto van cavalero en palmer en echt ik hoop ook dat palmer dit door geeft aan hem
Hoi florien, als je het kan opbrengen wel mee naar binnen gaan. Niet in de ogen/ blik kijken. Deze adviezen kreeg ik van particulieren die hun paard naar de slacht hadden gebracht. Naar de slacht is -uitzonderingen altijd daar gelaten- “vriendelijker” voor het paard. Vanuit mijn opleiding mwd- rouwverwerking kan ik zeggen dat het aanschouwen van de overledene kan bijdragen aan een “betere” verwerking. Persoonlijk denk ik ook dat het voor de paarden zelf fijner is als je in hun buurt bent. Dit gaat immers altijd op in een voor hen “vreemde” omgeving. Ze kunnen de laatste paar seconden dan nog steun bij je zoeken als ze daar behoefte aan hebben. En voor jezelf voelt het vast “fijn” dat je dat nog voor ze hebt kunnen doen. Ik zag het praktisch niet meer voor me met mijn paard maar anders had ik hem ook naar de slacht gebracht in plaats van euthanasie. Ik zou de staarten meenemen naar huis en de kudde zo de mogelijkheid geven om afscheid te nemen. Alles wat ik schrijf is goedbedoeld en voor jou. Doe het zoals het goed voelt voor jou en Je paarden. Niemand kent ze zo goed als jij. Er zullen altijd mensen zijn die het anders of beter weten. Als jezelf nog gevoelens van twijfel krijgt weet dan dat dit vluchtgedrag is en laat het er zijn. Stuur het vervolgens weg door het beeld voor je te zien van je paard wat liggend gras eet omdat hij zo’n pijn heeft. Of neem een ander beeld of mantra mee. En natuurlijk iemand die je weet te steunen en je opnieuw kan uitleggen waarom je deze moeilijke maar bewuste keuzes moest maken……Alle liefs van marievonne en blijf delen! Xxx
Hoi Marievonne, dank voor je bericht en je adviezen. Het is een goed idee om de staarten mee te nemen. Ik denk dat de kudde al weet wat er gaat gebeuren. Ik tel iedere dag hardop de dagen af, zodat ook zij weten wanneer de dag daar is en zich er op kunnen voorbereiden. Gelukkig gaat mijn lief mee en een goede vriendin.
Veel liefs terug, xx