Wendy Zwartjes verteld over wat de communicatie haar heeft gebracht:

Wat het mij heeft gebracht is dat ik door jouw verhaal (eigenlijk Dimanche haar verhaal) actief ben gaan zoeken naar haar achtergrond en na wat moeite bevestiging heb gekregen van wat jij mij vertelde. Dus het gaf mij vooral bevestiging, maar ook begrip en meer geduld met haar. Ook heb ik geleerd dat je niet teveel in het verleden moet blijven hangen met dieren en misschien überhaupt minder in het verleden blijven hangen als dit negatieve effecten heeft. Maar meer in het heden zijn en dat het ook goed is om gewoon te genieten van de mooie momenten die je nu beleeft. Ik heb ook beter na kunnen denken over het vervolgtraject dat ik met haar ben aangegaan. En ik ben nog steeds blij met mijn beslissingen en we komen er samen wel. Ookal duurt het dan wat langer dan ik in eerste instantie had bedacht toen ik haar kocht 😉

Wendy’s paard Dimanche van opzij


Hier onder de vragen en de communicatie:

Dimanche is eind januari 5 geworden. Ik heb haar vorig jaar 25 januari opgehaald nadat ik haar 3x heb gereden bij de vorige eigenaar.

Dit was een meisje van een jaar of 14 die het leuk vind om jonge paarden te kopen en zadelmak te maken om vervolgens weer door te verkopen. Zij wisten ook niet veel van Dimanche, alleen dat ze in Halle geboren is. Ze heet oorspronkelijk Ans en haar paspoort is van het shetlanderstamboek…

Het meisje die haar zadelmak heeft gemaakt reed er elke week al clublessen mee, dit weet ik uit de mailwisseling met haar moeder die de contacten voor verkoop regelde. Dus ze heeft vrij jong al best wel moeten werken. Ik kocht haar als 4 jarige.

Toen ze bij mij kwam vond ik haar absoluut geen Ans, dus heb ik haar omgedoopt tot Dimanche, ook omdat ik haar op een aantal zondagen ben wezen bekijken/rijden en op zondag heb opgehaald. Soms als koosnaampje gebruik ik nog Ansje-Dimanche 😉 of Dimmetje mijn schimmetje haha!

Toen ze bij mij kwam heb ik er nog 3x opgezeten en haar meegenomen naar Mireille den Hoed omdat ik graag een goede start wilde maken met haar. Zij raadde me echter aan om Dimanche eerst gewoon een jaartje te laten groeien in de wei en aansterken. Ze is toen zeker 5cm gegroeid en lekker dikker geworden, want het was een redelijk scharminkeltje.

Wat me wel erg opvalt is dat ik Dimanche er geen groot plezier mee doe om haar een hele dag buiten te zetten. Niet met andere paarden en zeker niet alleen. De ochtend gaat wel, maar na een uurtje of 4-5 wil ze echt heel graag naar binnen en blijft maar drammen bij het hek. Zowel in de wei met voldoende gras als in een paddock met onbeperkt hooi.

Mijn vragen zijn dan ook:

1 Waar doe ik haar het meeste plezier mee qua weidegang? Ik vind dat ze lekker buiten moet zijn, maar ijsberend bij het hek maakt ze een hele sippe indruk. Als een tijger in een kooi lijkt ze soms, terwijl er genoeg ruimte is! Ik heb haar afgelopen zomer een poosje 24/7 buiten gehad met een oudere  lusitano ruin (waar ze nu ook samen mee in de paddock staat) Dat ging erg goed en als ik bij haar kwam kijken stoof ze ook niet meteen op de uitgang af en leek ze zich wel te vermaken.

2 Ook merkte ik dat ze heel neurotisch kan zijn op vliegjes in de zomer. Ze leek wel apatisch met haar hoofd overal tegenaan beuken (echt wel hard) en koppie laag bij de grond. Heb er op een gegeven moment een dierenarts bij geroepen om te kijken of ze niet ziek was of iets in haar gehoorgang had zitten, dit was echter niet het geval. Met een vliegendeken en masker leek dit beter te gaan, maar wil ze zo ingepakt de wei op in de zomer?

3 Hoe vind ze dat ik haar behandel, is ze een beetje blij met me en voelt ze zich gewenst bij me? Ik voer haar luzerne op aanraden van Anke Oerlemans, heeft ze hier genoeg aan?

4 Verder ben ik benieuwd waarom ze zich af en toe niet op haar gemak voelt. Ik wil haar soms even losgooien in de bak, zodat ze haar benen kan strekken en een “ei kan leggen”, maar ook hier is ze enorm gebrand op de uitgang en raakt redelijk “over de zeik” en ik heb het idee dat ze dit helemaal niet leuk vindt. Zelfs als ik eerst met haar gewoon in de bak aan het werk ben en dat ze echt ontspannen is (of lijkt) dan gaat ze weer helemaal in de stress zodra ik afstand neem van haar.

Veel vragen misschien, en misschien hebben ze ook allemaal dezelfde onderliggende oorzaak. Ik hoop dat je haar duidelijk kunt maken dat ik echt mijn best voor haar wil doen, maar dat ik nog heel veel moet leren en gewoon nog nooit zo’n typetje als Dimanche heb meegemaakt en dat ik dus fouten zal maken. Ik hoop dat ze me dat kan vergeven en dit kan begrijpen. Maar dat ze ook weet dat ik juist hierom jou heb ingeschakeld om alles zo goed mogelijk te kunnen doen. Ik heb alle tijd voor haar en ze hoeft niet bij me weg als het allemaal langer de tijd nodig heeft. Ze mag bij me blijven en ik hoop nog lange tijd samen met haar te mogen genieten en leren!

Ik ben heel benieuwd of ze makkelijk contact legt en wil vertellen. Ze lijkt me wel een type paard die gretig is en nieuwsgierig om hier gebruik van te maken. Eens babbelen met zo’n gek mensending haha!

Ik hoor vanzelf wel hoelang je bezig bent geweest en hoelang jij vindt dat het nodig is. Als je een tweede keer nodig hebt, is dat ook allemaal prima. Dan krijg ik de rekening vanzelf van je. Als je toe bent aan het telefoongesprek, kun je daar dan over mailen? Dan plannen we even wat tijden omdat ik wel de tijd wil kunnen nemen voor je en niet tussendoor op mijn werk ofzo even dit wil bespreken.

Communicatie met Dimanche, merrie 5 jaar

Wendy Zwartjes

Voordat ik kan beginnen met ons “gesprek” voel ik de drang om goed voor te bereiden. Dat klopt wel bij wat ik later door krijg van Dimanche, haar behoefte aan weten hoe de dingen gaan en duidelijkheid.

Foto 1. Wat opvalt bij de foto waar ze mij recht aankijkt (van voren genomen). Lieve open uitstraling. Ook iets erg jongs, nog niet weten hoe het werkt hier op aarde en van daaruit onzeker en steun nodig. Ze hangt naar rechts. Haar linker tuber coxae springt in het oog. Ik hoef er verder niks over te zeggen, Marjorie Westerhof is er mee aan de gang en komt goed. Haar hoofd lijkt niks met haar lijf te maken te hebben, alsof het er los voor is geplakt. Er komen meteen oefeningen in mij op die we kunnen gaan doen om haar het totaal van haar lichaam te laten ervaren. Als ik mij dat voorstel dat we dat doen, voel ik haar ontspannen en vanuit die ontspanning in haar lijf komen. Ook de steun als je haar dingen uitlegt en ze de tijd krijgt om te leren zal haar laten ontspannen en goed in haar lijf laten komen. Haar lijf kan alles, makkelijk lichaam voor alle oefeningen. Door het gehaast zijn, snel moeten leren in het verleden en dingen niet snappen, is ze te veel in haar hoofd gaan zitten, verkrampen in haar lijf, paniek door de disconnectie tussen hoofd en lijf.

Foto 2. Iets minder duidelijk dan op de andere foto, maar ook hier lijkt het hoofd niet bij het lijf te horen. Haar achterbenen lijken te ver achter haar lijf aan te komen en staan niet stevig onder haar. Ook hier hoef ik verder niks over te zeggen, Marjorie Westerhof is er mee aan de gang en komt goed. Haar oog kijkt wel open, maar toch ook vragend en wat onzeker. “Ik ben wel nieuwsgierig en wil graag leren, maar ik weet niet zo goed wat er zal komen en of ik het zal snappen.” En als je het niet snel genoeg snapt…! Ze zou het fijn vinden als de dagelijkse dingen altijd het zelfde gaan. Eigenlijk wel tot in detail. Mocht je er van af moeten/willen wijken, dan wil ze dat graag eerst van je horen, zodat ze zich daarop in kan stellen. Er komen nog andere oefeningen in mij op die we kunnen doen met de benen om duidelijk connectie te maken met de grond. Dat helpt, zet haar letterlijk op eigen benen.

Vragen

1 Weidegang

Ze heeft er veel behoefte aan om te weten hoe dingen gaan. Als ze naar buiten gaat wil ze van te voren weten hoe lang ze daar zal staan. Liefst iedere dag in het zelfde patroon. Met de Lusitano 24/7 buiten, dat was duidelijk en hij is wel een rots in de branding! Stevig, iemand waar je op kunt leunen, maakt hem de pis niet lauw, niet gek te krijgen, zo voelt het. Da’s heerlijk, dat geeft rust en duidelijkheid Als ze in de wei staat en ze ziet jou over het erf of er gebeurd daar wat, dan trekt dat haar aandacht en denkt ze dat er weer wat gaat gebeuren. Ze voelt ook een beetje hyper, soort Truus de mier, daardoor gaat ze ook steeds haar lijf uit.

2 Vliegjes

Haar Truus de mier gevoel wordt door de vliegjes verergerd. De deken en het masker geven rust en de zekerheid dat ze niet bij haar kunnen komen, dus JA graag een deken!!! Ik voel in alles dat ze behoefte heeft aan rust en duidelijkheid.

3 Wendy/luzerne

Ha, ha, had ze het beter kunnen treffen…???!!! Ze is super blij met je. Ze weet wel dat je zoekende bent, maar ze voelt aan alles dat je er voor gaat en dat is zoo heeeeeeerlijk!!!!

Je kunt Jente Driessen (Horse Complete) de luzerne laten testen. Het voelt niet echt slecht, maar het voelt ook dat het wel beter kan. De kruiden die Jente kan testen kunnen haar proces ook nog ondersteunen. Je kunt ook kijken naar iemand die de Silverlinde heeft gedaan en met etherische oliën werkt. Cavaleiro is daar erg blij mee. Wanda Wolters (vitality4animals).

4 Niet op haar gemak

Precies wat je zegt: “als je afstand neemt van haar”, dat maakt haar onzeker. Met een longeerlijn er aan en dat jij duidelijk zegt hoe het gaat is heel fijn. Los en alleen voelt echt als “alleen” en dat vindt ze nu nog heel eng. Ik voel de paniek “Ooooo, hoe moet het nou…???!!!” De uitgang is de plek waar ze naar de andere paarden kan voor steun. Je kunt leren om met haar in connectie te blijven, ook als ze los is.

5 Typetje

Leuk he, dat ik de eerste ben die zo is, zo’n “typetje”, ha, ha!! Ik ben wel een beetje een prinses ;-). Fijn dat Florien helpt. De rust en het niet in een emotie schieten geeft duidelijkheid, houvast, steun. Als bij de Lusitano. Kijk maar goed en voel vooral goed. Ik weet dat je het net zo kunt!! Ze laat mij het moment zien van jullie twee als er niemand op stal is. Ze houdt dan zooooooo veeeeel van je!!!! De verbinding die ze dan met je voelt. Zo wil ze ook graag de verbinding met je voelen als jullie andere dingen samen doen. Probeer maar of je eerst contact kunt maken met dat gevoel in jezelf en dan met haar trainen. Als je het “verliest” neem dan de tijd om de connectie met het gevoel eerst te herstellen en dan kun je weer verder.

Ze legt super makkelijk contact. Ik had haar al gevoeld toen ik bij je was voor de les en je over haar vertelde. Ze is heel open en communicatief. Super fijn paard. “Het komt wel goed!” zegt ze. Ze is heel blij dat je de tijd wilt nemen en dat ze mag blijven!

Vragen van mij aan haar

1 Is er iets wat je kwijt wilt?

Ik ben zo blij met Wendy!! Tuurlijk zijn er dingen om aan te werken: blijf bij je gevoel, niet verharden. Ik weet zeker dat je dat steeds beter zal kunnen: VOELEN! Als ik iets niet begrijp, dan graag een stapje terug en opnieuw uitleggen. Als ik het snap, en het leuk vindt (!), doe ik echt wel mee! Ze doelt hier op de “oude” manier van paardrijden, waarbij er wordt uitgegaan van de onwil van het paard. “Dat is echt zo’n verkeerde insteek!”, zegt ze. Niet dat jij dat doet, maar je bent er wel in groot geworden. Het ligt als het ware op de loer.

2 Wil je iets kwijt over je verleden?

Ik zie een zwart vlak en een depressief gevoel het vrolijke, opgewekte van ons gesprek tot nu toe is weg. Ik krijg het gevoel van er van weg willen, niet meer omkijken…Ik merk dat vaak bij paarden die het niet leuk hebben gehad. Ze willen liever in het nu zijn. Het verleden mag dan slijten.

Wat was het ergste? Dood van haar moeder…?? Ik zie haar moeder liggen en komt niet meer overeind. Dimanche is al wel even op de wereld, niet pas geboren. 3 dagen oud…? Ze voelt dat ze “lastig” is. Ze moet wel “lastig” zijn, want ze voelt de drang om te overleven en daarvoor heeft ze eten nodig wat van de mensen vandaan moet komen. Er zijn wel andere paarden en er lijkt een stiefmoeder te zijn na 1 of 2 dagen. Lieve ervaren merrie, maar ander type dan haar moeder. Het is ok, maar niet haar moeder. Afspenen gaat makkelijk, er is geen sterke band. Contact met de mens is moeilijk, ze snapt hen niet, weet niet wat er wordt verwacht en wat er zal gebeuren. Meisje van 14 is wel leuk. Het donkere is weg en haar vrolijkheid komt terug. Haar gevoel van speelsheid pikt ze op. Hoewel ze hard moet werken en er niet veel van snapt. Poeh, blij dat dat allemaal achter de rug is…!

Dimanche is een prachtige naam…!! Ze draagt hem met trots! Ook het gevoel bij zondag spreekt haar aan. De rust en de mogelijkheid om te doen wat je wilt op je vrije dag, genieten, samen zijn. Het heeft iets tijdloos. Mijn ervaring is dat het werken vanuit dat tijdloze gevoel het beste gaat met paarden, daar doelt ze op.

En verder….??? Krijg je een Dikke Kus: Smak!!

Duur van deze communicatie 1,5 uur

Dimanche aanvulling
Ik leg nog een keer contact met Dimanche. Ik kan nog wat meer haar de gelegenheid geven om te laten weten hoe de situatie tijdens haar veulentijd voor haar geweest is.

Als ik aangeef dat ik mij goed kan voorstellen dat de situatie heel moeilijk geweest is voor haar en dat ik er wel van schrik. Begint ze te huilen… Ze huilt… vanuit haar tenen. In de situatie zoals die toen was had ze daar niet de mogelijkheid voor. “Ik zal vragen of Wendy je ’s avonds geregeld de gelegenheid geeft om te huilen zolang als dat nodig is.” “Het zal wel slijten hoor, maar nu is het wel even fijn om dat er eindelijk uit te laten!” Ze voelt opgelucht en begrepen. Ik voel ook haar blijdschap over hoe haar leven nu is bij Wendy. “Hoe voelde je je toen? Wil je daar nog wat over kwijt?” “Ik voelde mij zo alleen en daarbij angst, omdat ik niet meer veilig was. Gelukkig was er de pleegmoeder die mij toch wat veiligheid gaf. De band was niet sterk, maar ze begreep dat ik steun nodig had en die gaf ze mij. Zonder haar had ik het niet gered!!”

“Als je nu wordt los geknipt, bijvoorbeeld in de longeerbak, is dat anders. Het zal misschien even appelleren aan het oude gevoel…?” “Ja, dat oude gevoel komt boven en ik schiet in de paniek.” “Dat je zo reageert is natuurlijk prima, daar heb je alle reden toe. Zou het mogelijk zijn voor je om in tweede instantie jezelf tot de orde te roepen en te zien hoe de situatie nu werkelijk is?” “Ja, zeker als Wendy of iemand anders die bij mij is, mij daar even aan herinnerd. Het zal slijten, heeft tijd nodig.” “Dat is logisch! Helemaal prima! Fijn dat je het gaat proberen, ik ben benieuwd hoe het voor je zal zijn!” Ik voel dat ze trots is op zichzelf bij het idee dat ze dat zal kunnen. “Wat als het mislukt…??” Ik voel dat ze bang is om te falen, iemand teleur te stellen. “Dat is o.k.. Al doende leert men.” “Het helpt wel als iemand mij dan weer aan de lijn neemt, even rond stappen, benen verzetten, zodat ik weer goed in mijn lijf kom en dan weer los met de duidelijke mededeling erbij dat het nu anders is, dat ik weer wordt opgehaald, dat de situatie veilig is.” “O.k. ik geef het door!”

“Je blijft bij Wendy, daar op stal. Dat is de intentie. Hoe het leven loopt weet je nooit, maar zo is het nu het plan. Alle keren dat je weg ging van stal, of de andere paarden, kwam je daar ook weer terug. Je wordt opgehaald door iemand die je kent en weer terug gebracht, weet je nog?” “Hhhhmmm, ja je hebt gelijkt, dat is zo…!” “Je krijgt goed te eten, er wordt goed voor je gezorgd, heel goed.” “Ja, dat is zeker zo, ik heb het erg getroffen!” “Kun je zien dat er een groot verschil zit tussen hoe het was en hoe het nu is?” “Jeetje, nou, enorm…!!!” Het is net of ze nu pas ziet dat het 2 verschillende situaties zijn. “Bij de Shetlanders had ik het ook al heel veel beter hoor! Dat wil ik echt wel even kwijt, jeetje wat een verademing was dat!!”

“Kun je je voorstellen dat het leuk zal zijn om alleen op pad te gaan?” Ik voel een soort plankenkoorts, leuk, maar nog errug spannend…! “Ik wil het wel leren hoor! Om dat echt goed te doen, met mijn koppie er bij en er ontspannen en zelfverzekerd over te zijn. Oooooh, dat lijkt mij echt tof!!! Samen met Wendy dan, he, want dat is mijn maatje!!”

Duur van deze communicatie 30 min.

Share →

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *