Met Cavaleiro lessen bij Francisco zaterdag

Op pad
Het is zaterdag 28 februari. De paarden zijn verzorgd, de spullen ingepakt. Mijn vriendin, Sabina, gaat mee als groom. Ze is mooi op tijd. Ik haal Cavaleiro uit de paddock. “Kom mooie man.”, zeg ik tegen hem. “Het is zo ver. We gaan lessen bij Francisco!” Hij gaat makkelijk op de trailer. Zo makkelijk dat ik hem zelf kan laden en dan, met de leadrope in de hand, buitenom kan lopen om de stang achter hem dicht te doen en de klep te sluiten. Nu Sabina er is doet zij de stang en de klep. Beetje variatie in hoe het gaat is altijd goed.

Onderweg
Sabina en ik hebben elkaar al even niet meer gezien. De rit duurt 2 uur, dus we hebben lekker de tijd om even bij te kletsen. Cavaleiro staat mooi stil op de trailer. Als er iets veranderd in de weg, een bocht, een verkeersdrempel, rotonde, stoplicht, of wat dan ook, stuur ik een plaatje en het gevoel naar Cavaleiro. Of het uit maakt weet ik niet, want zo doe ik dat altijd als ik met een paard in de trailer rij. In het ergste geval helpt het, denk ik dan maar!

Aankomst
Op de plek van bestemming aangekomen, haal ik Cavaleiro van de trailer. Hij is echt zo’n koele kikker! Hij kijkt rustig om zich heen en wacht op wat er komen gaat. Er is een stal voor hem in orde gemaakt. Hij kent dat wel, maar bij mij staat hij nu 4 maanden 24/7 buiten, dus het is toch weer even wennen lijkt mij. “Ik kom zo wel weer even bij je kijken hoor.” zeg ik tegen hem. Hij kijkt mij na als ik bij de box weg loop.

Kijken is ook interessant!
Sabina en ik lopen de binnenbak in. Het is een bak met de lange zijdes open en voorzien van windbreekgaas. Lekker dat je zo naar buiten kunt kijken, maar er staat een flinke koude wind die toch nog behoorlijk door het windbreekgaas heen komt. Ik ben blij dat ik in al die jaren les geven wel geleerd heb om mij heel goed aan te kleden. Met de zweetdeken van Cavaleiro om mijn benen er bij gaat het best. Leuk er zijn nog 2 leerlingen van mij gekomen om te kijken bij de lessen.

Ff de benen strekken
Als het tijd is voor de lunch kan ik Cavaleiro gelukkig in een paddock zetten en aangezien er niemand anders is die dat wil, staat hij buiten totdat het tijd is om op te zadelen. Cavaleiro rolt, staat op en gaat met 4 benen tegelijk de lucht in, landt weer en staat stil. Echt zo komisch! Als ik langs de heining ren, rent hij met mij mee.

Opzadelen
Nadat we bij nog een paar lessen hebben gekeken is het dan tijd om op te zadelen. Ik heb een hulp bedacht voor het in doen van het bit. Cavaleiro deed namelijk snel zijn mond open en dicht en daardoor kwam het bit tegen zijn tanden. Dat vond hij natuurlijk niet zo prettig. Ik had nog een stuk traagschuim en daarvan heb ik een bescherming gemaakt voor om het bit. Ik smeer het in met wat appelstroop om het aantrekkelijk te maken. Het gaat super zo. Zit het bit in zijn mond, dan kan ik aan de zijkant het traagschuim er uit pakken. Is het bit in, dan is hij daar heel rustig mee. Ook tijdens het rijden reageert hij normaal op het bit. Ik krijg dus echt de indruk dat het over het bit in doen gaat. Bij het uit doen doet hij zijn mond gelukkig wel goed open als ik wat kriebel op zijn tong. Als ik het dan goed time komt het bit niet tegen zijn tanden. Het zal in de loop er tijd wel verder verbeteren. Hij kan echt boos uitvallen naar het zadel als ik hem er mee benader en als ik hem er aan de zijkant mee aanraak. We hebben er aan gewerkt en het is al veel beter. Ik heb gemerkt dat hij het het prettigste vindt als ik het zadel met de voorkant verticaal op zijn rug zet en dan laat zakken, zo dat de zweetbladen langs zijn rug naar beneden zakken. Ook dit zal in de loop der tijd wel verbeteren als hij ervaart dat er niks vreselijks met hem gebeurd.

 

 

 

 

 

 

Rijden!
Ik loop eerst een rondje met Cavaleiro door de bak op beide handen, zodat hij de omgeving kan bekijken. Op deze manier krijg ik een indruk hoe hij op de nieuwe omgeving reageert. Natuurlijk kijkt hij wat rond, maar hij voelt erg goed aan. Hij doet mij denken aan Palmer die bij wijze van spreken een been om mijn schouders kon slaan als we voor publiek een demo gaven. Alsof hij zei: “Rustig maar, het komt wel goed!” Ik laat Francisco de papieren van Cavaleiro zien. Als fokker van Lusitano’s is hij altijd erg geïnteresseerd in de afstamming van paarden. “You know me by now!”, zegt hij met een glimlach, terwijl hij de papieren aan neemt. Hij kent de fokker van Cavaleiro en hij wijst een aantal paarden op het papier aan die belangrijk zijn geweest voor de fokkerij. Zijn afstamming is wel goed bevonden. Hij vraagt waar hij gecastreerd is. Ik krijg de indruk dat hij het dom vindt dat dat is gebeurd… Tja, aan de andere kant, nu heeft Cavaleiro een mooi leven in de kudde, dat is ook wat waard. Ik stap op. Cavaleiro voelt nog steeds goed en betrouwbaar aan. Fijn! Het is even zoeken in de les. Ik snap waar Francisco naar toe wil, maar hij gebruikt er enigszins andere oefeningen voor dan ik. Dat is natuurlijk juist leuk, want ik kom om te leren. Cavaleiro doet super mee! Jeetje wat een fijne vent!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

B en B
’s Avonds rijden Sabina en ik naar de B en B. We zijn er nog niet eerder geweest, dus we zijn benieuwd of het net zo leuk is als op de foto. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een heerlijke maaltijd voor gezet. Het gastenverblijf is echt zo leuk! Met Sabina is het super gezellig. We kletsen en giechelen heel wat af!